68 kuşağının devrimci önderlerinden Harun Karadeniz, aramızdan ayrılışının 48. yılında İstanbul’da bulunan mezarı başında anıldı. Ailesi ve 68’liler tarafından düzenlenen anmaya İlerici Gençler Derneği olarak bizler de katıldık.
Saat 17.00’da gerçekleştirilen anmada Harun Karadeniz’in mücadele arkadaşları, dostları ve öğrencileri; onun mücadele dolu yaşamından devrimci kişiliğine, örgütlediği eylemlerden insani özelliklerine değin birçok niteliğinden bahsettiler. Yapılan konuşmalarda Harun Karadeniz’in mücadelesinin bugün de yolumuzu aydınlattığı vurgulandı.
İGD adına konuşma yapan arkadaşımız; biz gençlerin Harun Karadeniz’i yazdığı kitaplardan, düzenlediği 6. Filo eylemlerinden ve “Özel okullar devletleştirilmelidir” kampanyalarından tanıdığımızı belirtti. Ayrıca Harun Karadeniz’in biz gençler için en önemli özelliğinin devrimci gençliğin işçi sınıfıyla yan yana mücadelesinin önemini vurgulaması ve Amerikan emperyalizmine karşı kararlı bir karşı duruş sergilemesinin olduğunu belirtti.
Arkadaşımız Harun Karadeniz’e ithafen yazılan şiiri okuyarak konuşmasını sonlandırdı.
Bizler ölümünün 48. Yılında Harun Karadeniz’i bir kez daha saygı ve özlemle anıyoruz. Harun Karadeniz kavgamızda yaşıyor!
Harun Karadeniz’in yaşamı
1942 yılında Giresun’un Alucra ilçesine bağlı Armutlu köyünde yoksul bir çiftçi ailesinin çocuğu olarak doğan Harun Karadeniz 1962’de İstanbul Teknik Üniversitesi İnşaat Fakültesi’ne girdi. Antiemperyalist, devrimci ve sosyalist düşüncelerle tanıştı.
“Gençliği ülke sorunları ile ilgilenmeyen bir ulusun sonu gelmiş demektir” görüşünü benimseyen Harun Karadeniz, eğitim görme olanağını bulan öğrenci gençliğin sadece kendi geleceği için değil, işçilerin ve köylülerin sömürü ve yoksulluktan kurtulması için de çalışması gerektiği sonucuna vardı. Düşünsel ve eylemsel olarak bağımsızlık, demokrasi ve sosyalizm mücadelesine katıldı. Fikir Kulüpleri Federasyonu ve Türkiye İşçi Partisi üyesi oldu, Türkiye Komünist Partisi’nin çizgisini benimsedi.
İTÜ İnşaat Fakültesi Talebe Cemiyeti başkanlığı ve İTÜ Talebe Birliği yönetim kurulu üyeliği ve başkanlığı yaptı. Kapitalizme hizmet eden eğitim sisteminin halk yararına değiştirilmesi için kapsamlı çalışmalarda bulundu. 1967 yılında “Özel Okullar Devletleştirilmelidir” kampanyasının başında yer aldı. “İlkokullardan Üniversiteye Dek Eğitim ve Devrim” sloganıyla İTÜ’nün işgali eylemini başlattı. Amerikan emperyalizmini ve vurucu gücü 6. Filo’yu protesto eylemlerinde öncülük yaptı. Ekonomik bağımsızlık olmadan ülkenin sömürgelikten kurtulmuş olmayacağı anlayışıyla “Onlar Ortak, Biz Pazar, İşte Size Ortak Pazar” kampanyasını yürüttü. İşçi grevlerini destekledi. Öğrenci gençliğin işçi ve köylü kitleleriyle birleşmeden tek başına devrim yapamayacağı düşüncesini savundu.
O dönemde, dönemin öğrenci liderleriyle ve yakın arkadaşlarıyla fikir ayrılığına düştü. Gençlik hareketlerinin sınıf hareketinden bağımsız olamayacağını söylüyordu. Öğrenci eylemlerini emekçilerle buluşturmak için yoğun çaba sarf ediyordu. Bu yönüyle çoğu gençlik liderlerinden çok daha ileriye gitti. Çok daha sağlam bir politika üretmesine rağmen diğer öğrenci liderleri gibi öğrenci kitlelerini kucaklayamadı.
Polise taş attığı ve öğrencileri kışkırttığı gerekçesiyle gözaltına alındı. TKP ve DEV-GENÇ davasından yargılandı. Uzun süre yurt dışında tedavi görmesi gerektiğini bildiren raporlara rağmen cezaevinde tutuldu. Yurt dışına çıkabilir izni çıktığında ise artık her şey için çok geçti. İlk önce kolunu kaybeden Karadeniz 15 Ağustos 1975 günü İstanbul’da yaşamını yitirdi.
“Olaylı yıllar ve Gençlik”, “Eğitim Üretim İçindir”, “Devrimcinin Sözlüğü”, “Yaşamımdan Acı Dilimler”, “Kapitalsiz Kapitaller” gibi dönemi anlatan ve teorik kitapları kaleme almıştır. Öğrendiklerini kitlelere anlatmayı kendine iş edinmiş ve tüm yaşamını sosyalizmi kitlelerle buluşturmak için adamıştır.