TÜPRAŞ ile Petrol-İş Sendikası arasında 31 Ocak’ta başlayan ve 3.500’den fazla işçiyi ilgilendiren toplu iş sözleşmesi görüşmeleri, işçilerin taleplerini karşılamayan bir sözleşmeyle imzalanınca işçiler direnişe geçti. Sendika müzakere sürecinde yüzde 85 zam ve iki yıllık sözleşme talep ederken; işverenin yüzde 28 zam ve üç yıllık sözleşme teklifi sonrası başlayan eylemler dört rafineride sürmüştü. Ancak Petrol-İş Genel Merkezi, bugün sabahın erken saatlerinde işverenle yapılan görüşme sonucunda, ilk 6 ay için yüzde 35, ikinci 6 ay için yüzde 24 zam içeren teklife imza attı. Talepleri karşılanmayan TÜPRAŞ işçileri ise bu sözleşmeyi kabul etmeyerek direnişe geçti.
Kocaeli ve Aliağa’da fabrika önlerinde toplanan işçiler, protesto yürüyüşü başlatıp yol kapatma eylemleri gerçekleştirdi. Polis engellemelerine rağmen yürüyüşlerini sürdüren işçiler, “TÜPRAŞ işçisi direnişin simgesi”, “Kurtuluş yok tek başına, ya hep beraber ya hiçbirimiz” sloganlarıyla tepkilerini dile getiriyor. İmzaların geri çekilmesini ya da taleplerini karşılayacak bir ek protokol imzalanmasını isteyen işçiler, haklarını savunmakta kararlılar. Yoksulluk ve sefalete mahkûm olmak istemeyen, emeğinin karşılığını isteyen TÜPRAŞ işçisi; bizleri bu düzene mahkûm eden koşullara karşı direnmenin, hakkını aramanın, birlik olmanın ve karşı çıkmanın zamanının geldiğini gösteriyor.
Türkiye’nin en büyük sanayi kuruluşu olan ve Koç Holding’e bağlı TÜPRAŞ, işçinin sırtından, alın terinden her yıl milyarlarca lira kâr elde ediyor. Sürekli yatırım ve katlanan kârlarıyla gündeme gelen patronlar, işçiye gelince emeğinin karşılığını vermekten kaçınıyor. Erdoğan iktidarı döneminde, gençler başta olmak üzere işçiler, emekçiler, emekliler ve kadınlar; yoksulluğa, eşitsizliğe, adaletsizliğe ve insanlık dışı yaşam koşullarına mahkûm ediliyor.
TÜPRAŞ işçisinin bu direnişi, artık yoksulluğun ulaştığı noktanın çekilemez olduğunu da açıkça ortaya koyuyor. O halde şimdi, emeğimizi de geleceğimizi de birlikte değiştirme iradesini daha güçlü bir şekilde ortaya koymanın zamanıdır.